Bata
pa ako, telebisyon na ang aking kasa-kasama. Namulat ako sa mga panooring
nakakaiyak tulad ng Flor de Luna at Gulong ng Palad. Mga aksyon na sadya namang
lahat na ata ng pelikula ni Fernando Poe ay napanood ko na lalo na ang Panday
series. Sino ba naman ang di
palalampasing panoorin at subaybayan ang matinding salpukan ng Crispa at
Toyota? Masasabi ko ring batang Eat Bulaga ako dahil noong nasa channel 9 at 13
sila ay pinanonood ko na ito at hanggang ngayon ay Eat Bulaga fan pa rin ako.
Sa mga panooring ito, hindi halata kung ilang taon na ako.
Mga taon na sadya namang di ko pinalilipas ang
bawat sandali na di buksan ang aming telebisyon kahit black and white pa lamang
ang kulay ng tv noon at nakikipanood lamang sa bahay ng lolo kong kapatid ng
aking lola. antenna pa ang ginagamit para lamang makakuha o makasagap ng
magandang reception ang aming tv. Grade six na ata ako nang magkaroon ng iba’t
ibang kulay ang aming tv ngunit di pa uso ang remote control noon kaya de pihit
pa ang paglilipat ng channel. Hanggang channel 13 nga lang ang istasyon ng tv
noon, ngunit ngayon magsasawa ka dahil sa sangkatutak ang pagpipilian mong
istasyon para sa mga paborito mong panoorin.
Telebisyon…
akala ko hanggang sa telebisyon lamang ako makakapanood ng mga paborito kong
programa at mapanood ang mga paborito
kong artista, ngunit hindi pala. Dahil sa isa kong subject sa aking graduate
studies, ang Kulturang Popular, nagkaroon ako ng pagkakataon na makapanood ng
isang live show. Salamat sa aking pinsan na si Ate Peewee na nabigyan kami ng
tickets para makapanood. Kahit biglaan ang bagay na ito ay nabigyan pa kami ng
pagkakataon na maikuha ng tiket.
September
29, 2013, maaga pa lamang ay nakasakay na kami ng bus papuntang GMA 7.
Kailangan daw bago mag-10AM ay nakapila na kami sapagkat marami na rin ang
nakapila doon. Kaya naman nag-take out na lang kami ng isang value meal para di
mahuli sa pagpila. Nang marating namin ang GMA 7…naku! Ang haba na ng pila.
Ganon pala ….ganito sila tuwing Linggo lalo na kung ang paborito nilang artista
ay mapapanood o lalabas sa programa. Sa kahabaan ng pila, nakahanay namin ang
mga fans nina Marianne Rivera, Christian Bautista at yung anak ni Alma Moreno
at Joey de Leon. Mga excited silang panoorin at makita ang kanilang mga idolo e
linggo-linggo naman pala e nandon sila. Grabe talaga ang hatak sa kanila ng mga
artistang ito. Ang ilan sa kanila ay may dalang magazine na kung saan ay
nandodoon ang kanilang idol, may poster at tarpaulin na ibabandera daw nila
kapag ang idol na nila ang nasa stage. Kakaiba talaga ang mga followers na ito.
Kahit saan daw pumunta ang kanilang mga idol ay kasunod rin sila. Sa haba ng
pila, salamat na lamang at pinapasok na rin kami. Nauna pa kami sa ibang nasa
unahan ng pila sapagkat kami raw ay mga bisita. Ako na ang may pinsan na taga-
Rebisco kaya naman nabigyan kami ng maayos na puwesto. Nakakahiya man sa mga
nasa unahan ng pila e sadyang ganon pala talaga ang kalakaran.
Sunday All Stars ang aming pinanood. Naabutan
pa namin ang mga artista na nagre-rehearsal para sa kanilang mga showdown. May
mga oryentasyon pang naganap. Kung kailan papalakpak, sisigaw at pwede rin daw
sumayaw para maipokus sa kamera at para makita ang sarili sa telebisyon. Sa
madaling salita “Bawal daw ang nakasimangot kung gusto mong makita ka sa tv”..
Masaya
naman ang buong palabas ngunit mahirap nga palang manood kung hindi mo gaanong
kilala ang mga nagsisiganap. Kailangan ko pang tanungin ang kapatid ko at ang
aking pamangkin kung sino-sino yung mga nasa entablado. Magaganda sila, ang
liliit ng katawan. Di uso ang matataba. Walang puwang ang isang katulad ko sa
hanay ng mga artistang nandodoon maliban na lamang kung ang gagampanan ko ay
isang tsismosang kapitbahay, kasambahay o pang-comedy lang talaga.
Sila
ang simbolo ng kagandahan…ng isang kariktan kaya naman kapag sila na ang nag-advertise
ng isang produkto ay tiyak namang patok sa masa at kikita nang malaki ang
prodyuser. Sila ang nagse-set o nagdidikta ng istandard /pamantayan kung ano
ang maganda at pangit, ng magara at baduy, ng katanggap-tanggap at kainis-inis.
Telebisyon,
programa, artista. Sila ang ating kasama mula umaga hanggang sa mawalan tayo ng
lakas sa gabi. Mga panooring nagpapalibang, nagbibigay-aral, nagbibigay-
impormasyon, nagpapasaya, nagpapalungkot, nagbibigay-takot….at higit sa lahat
nagbibigay-sigla sa buhay ng bawat isa.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento